Een week vol vrolijke en verdrietige momenten.
De eerste verjaardag van Babet hier op Curaçao. Ondanks dat je de familie dan wel erg mist was het toch een geslaagde dag en het belangrijkste: Babet vond het een hele fijne dag.
De eerste keer de verjaardag van Anton herdenken.
De eerste keer dat we met de kinderen hier bij 30 graden Sinterklaas feest hebben gevierd.
De eerste schoolweek van Babet op haar nieuwe school. Ze vindt het steeds leuker worden en ze is ook opvallend vrolijk. Zo kennen we haar weer. Het reizen valt mee. We zijn wel lang onderweg, maar dat gevoel heb je niet.
Dan de ontwikkelingen bij Brenda op het werk. Er lopen nu gelukkig wat sollicitaties. Ook is er een aantal collega's die het er niet bij laten zitten en er werk van maken. Brenda zit alleen niet in een positie dat ze dat kan doen. Haar contract loopt in januari af en ze weet zeker dat als ze moeilijk gaat doen, haar contract niet verlengd zal worden. We hebben goede hoop dat ze voor die tijd wel wat anders vindt.
Gisteren kregen we verschrikkelijk slecht nieuws uit Nederland. Een goede vriendin van ons ligt in het ziekenhuis en gaat een hele zware en moeilijke periode tegemoet. Gelukkig heeft ze vanmiddag wel te horen gekregen dat ze volgende week een behandelplan gaan maken en dat ze het dus niet gaan opgeven. Daar zijn we erg blij om. Maar het lijkt wel of er geen einde aan komt.
Op zulke momenten is het zwaar om zo ver weg te zitten. Ik weet wel, we zijn gegaan vanwege mijn gezondheid en ja, dat gaat nu heel goed. Ook Noor is heel erg positief veranderd en heeft het hier heel erg naar haar zin. Maar we zitten wel heel erg ver weg en dat valt niet altijd mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten