Vandaag ben ik samen met Peter en Maite gaan duiken. Voor hun de eerste keer voor mij de tweede keer. Omdat het de vorige keer zo goed ging was het plan om tot 12 meter te gaan. Maite had er erg veel zin, maar werd toch een beetje angstig toen ze onder water ging. Gelukkig is Hans, de instructeur, heel geduldig en heeft Maite er goed door heen geholpen. Gelukkig maar, want nu kijkt Maite ook terug op een geslaagde duik. Toen we bij de Drop off waren, was zowel de zuurstoffles van Peter als die van mij voor de helft leeg. Dit houdt in dat je dan langzaam weer naar de 5 meter moet gaan en terug kan gaan daar je vertrekpunt. We zijn daardoor niet dieper dan 8,5 meter gegaan. We hebben ook deze keer weer mooie vissen en koraal gezien. Voor mij blijft het nog steeds moeilijk om te zinken. Ik krijg niet alle lucht uit mijn longen waardoor ik weer ga drijven. Hans wil me niet meer lood geven, vanwege de veiligheid. Ik heb zelf het idee dat het duiken misschien wel een goede therapie voor mij is. Ik wordt gedwongen om goed te ademen en met name goed uit te ademen. Nu moet ik mij daar heel goed op concentreren en ik heb dan ook wel wat moeten hoesten onder water. Dat is geen probleem, dat kun je gewoon door het mondstuk heen doen. Ik heb er na het duiken opgelet en ik adem nog steeds vrij oppervlakkig, het grote verschil met Nederland is wel dat ik hier niet begin te hoesten als ik dieper inadem. Ook valt het mij op dat ik al weer wat rechter op begin te lopen. Dus al met al het gaat steeds beter. Nu nog hopen dat we volgende week een positief telefoontje krijgen voor Brenda's werk.
Morgen gaan we met z'n allen naar de westpunt. Eerst naar Boca table (Babet en Noor noemen dat het Iggy park, omdat er zoveel hagedissen en leguanen lopen) en dan naar grote knip of Lagun. Als het allemaal niet te laat wordt en de kinderen houden het nog vol dan gaan we bij "sea site terrace" wat eten. Dit is een lokaal visrestaurant op het strand van Saliña vlakbij Mambo beach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten