Zondag 2 september

Gisteravond heb ik een tijd met Marc gebeld in Australie. Er zit 13,5 uur verschil tussen Australië en Curaçao. Het is ongelooflijk, er zit geloof ik iets van 16.000 km tussen ons en je kan met elkaar praten alsof je lokaal belt, alleen dan goedkoper. Bellen op Curaçao is best wel duur. Wij betalen iets van 10ct per minuut (lokaal) terwijl naar Australië of naar Nederland bellen met skype maar 1,9ct per minuut kost.

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen, we stonden om 8 uur op, lekker op de porch ontbeten en toen in de auto richting Grote Knip. Dat is bij de westpunt, ruim een uur rijden. Het is een schitterende baai met heel mooi helder blauw water en een mooi zand strand.

We hebben daar heerlijk gezwommen en we zijn alle vier enorm verkleurd, een beetje rood en een beetje bruin. We hadden lekker een koelbox met broodjes en een salade meegenomen. Het is er fijn om te zwemmen, maar weinig te zien met snorkelen. Noor heeft er nog een mooi schelpje op gedoken.

Dat is echt weer iets voor Noor, er zwemmen daar veel mensen, maar zij ziet dat weer op de bodem liggen en duikt het op.

Omdat er weinig qua snorkelen te zien was en het er druk begon te worden zijn we rond 2 uur een stukje verderop naar Playa Forti gereden. Dat is één van de laatste playa's voor de westpunt. Het is een klein vissershaventje met een steiger waar vanaf wordt gevist. Daar komen de zeeschildpadden op af.

Babet en ik zijn daar gaan snorkelen en binnen de kortste tijd zagen we daar een zeeschildpad! Babet ging helemaal los. Ze liet me los en ging er als een gek op af. Noor is wat voorzichtiger en stond op de steiger, na een paar keer geroepen te hebben nam Noor ook de stap en sprong ze in het water. Inmiddels was Babet al een heel stuk van de kust, voorbij de bootjes achter de schildpad aan. Ik ging als een gek er achteraan zwemmen. Babet had al gauw in de gaten dat de schildpadden af en toe omhoog moeten om te ademen. Babet bleef boven ze zwemmen, de schildpadden proberen weg te komen, maar Babet is dan razendsnel en weet ze bij te houden. Het is haar alleen jammer genoeg niet gelukt om er één aan te raken, maar dat komt nog wel. Ook Noor was voor haar doen ver van de kust en heeft er van genoten. Ook hebben we nog een zeeslang gezien en een hele rare soort krab, zwart met witte stippen. We noemen Babet nu de "Turtle hunter".

Op de terug weg naar huis hebben we ergens lekker op een terras gezeten.

Als je goed naar Noor kijkt kun je nog zien wat de meiden hebben genuttigd op het terras. (en ze mist sinds vanochtend een hoektand)


Jammer het weekend zit er weer op.