Zaterdag 29 december

Zo, dat was weer een heerlijke dag vandaag! Het begon vanmorgen al goed want toen we de computer opstartten kregen we een aantal e-mailtjes binnen van mensen die zich hebben aangemeld bij Move2Curacao. We hebben namelijk van de week onze eerste nieuwsbrief verzonden aan alle mensen die zich inmiddels hebben aangemeld, en dat is dus goed ontvangen. De reacties waren zeer positief! We zullen de nieuwsbrief op de website zetten dan is ie voor iedereen te lezen die dat leuk vindt. Inmiddels hebben we al voor 3 data een optie bij Eco Fields. Ik moet mijn ticket nog boeken en een slaapplek regelen, maar het is zeker dat ik donderdagavond 21 februari naar NL vlieg en zondagochtend 3 maart weer terug. Dan kan ik 2 keer op een zaterdag een bijeenkomst organiseren en een keer op een doordeweekse dag.
Om een uur of 10.00 zijn we met de familie Wilbrink richting de Westpunt gereden. We zijn gestopt bij het Park Nasional Shete Boka (7 inhammen) en hebben daar een wandeling gemaakt langs de noordkant van het eiland waar de zee nogal ruw is.

Daarna zijn we verder gereden en hebben een kijkje genomen bij de stranden van Kleine Knip (Kenepa), Grote Knip (was erg druk vandaag) en Lagun. Bij Lagun hebben we de spullen uitgepakt en zijn we heerlijk onder de bomen gaan zitten met de koelbox binnen handbereik. De kinderen hebben zich de hele middag heerlijk vermaakt en wij hebben alle vier gesnorkeld en we hebben vandaag een zeeschildpad gezien van heel dichtbij en Peter en Jeroen hebben een zeeslang en zelfs een zeepaardje gezien! Zeer bijzonder. Peter heeft er foto's van gemaakt, zodra we die hebben zullen we die ook op het blog zetten. We waren dus alle vier heel tevreden over het snorkelen!!
Toen de fles Prosecco leeg was hebben we lekker gegeten boven op de rots bij Lagun en van de zonsondergang genoten.

Vrijdag 28 december

Vandaag ben ik samen met Peter en Maite gaan duiken. Voor hun de eerste keer voor mij de tweede keer. Omdat het de vorige keer zo goed ging was het plan om tot 12 meter te gaan. Maite had er erg veel zin, maar werd toch een beetje angstig toen ze onder water ging. Gelukkig is Hans, de instructeur, heel geduldig en heeft Maite er goed door heen geholpen. Gelukkig maar, want nu kijkt Maite ook terug op een geslaagde duik. Toen we bij de Drop off waren, was zowel de zuurstoffles van Peter als die van mij voor de helft leeg. Dit houdt in dat je dan langzaam weer naar de 5 meter moet gaan en terug kan gaan daar je vertrekpunt. We zijn daardoor niet dieper dan 8,5 meter gegaan. We hebben ook deze keer weer mooie vissen en koraal gezien. Voor mij blijft het nog steeds moeilijk om te zinken. Ik krijg niet alle lucht uit mijn longen waardoor ik weer ga drijven. Hans wil me niet meer lood geven, vanwege de veiligheid. Ik heb zelf het idee dat het duiken misschien wel een goede therapie voor mij is. Ik wordt gedwongen om goed te ademen en met name goed uit te ademen. Nu moet ik mij daar heel goed op concentreren en ik heb dan ook wel wat moeten hoesten onder water. Dat is geen probleem, dat kun je gewoon door het mondstuk heen doen. Ik heb er na het duiken opgelet en ik adem nog steeds vrij oppervlakkig, het grote verschil met Nederland is wel dat ik hier niet begin te hoesten als ik dieper inadem. Ook valt het mij op dat ik al weer wat rechter op begin te lopen. Dus al met al het gaat steeds beter. Nu nog hopen dat we volgende week een positief telefoontje krijgen voor Brenda's werk.

Morgen gaan we met z'n allen naar de westpunt. Eerst naar Boca table (Babet en Noor noemen dat het Iggy park, omdat er zoveel hagedissen en leguanen lopen) en dan naar grote knip of Lagun. Als het allemaal niet te laat wordt en de kinderen houden het nog vol dan gaan we bij "sea site terrace" wat eten. Dit is een lokaal visrestaurant op het strand van Saliña vlakbij Mambo beach.

Brenda heeft vandaag haar tweede gesprek gehad. Dat is goed gegaan. Nu afwachten. Er schijnt nog één kandidaat te zijn die deze week voor een tweede gesprek komt. Het is te hopen dat het wat wordt, want de sfeer is inmiddels weer beneden het vriespunt op Brenda's werk.

Een van  de schildpadden is ook weer aan komen lopen. Beetje laat, we hadden al soep gemaakt voor de kerst. De kinderen weer helemaal blij en ze geven hem tot nu toe wel aandacht. Hij is wel gehavend terug gekomen. We denken dat één van de honden hem te pakken heeft gehad. Z'n schild is aan de randen kapot gebeten. Gelukkig vervellen ze 2 keer per jaar, dus dat herstelt zich wel weer.

Vanavond zijn we met Maite en Peter en de kinderen gaan uit eten bij restaurant de Tropen. Hopelijk worden we niet ziek, want er liep een muis over het terras. Morgen gaan we duiken. Misschien wel wat dieper dan de vorige keer. Nu lekker slapen, we zijn erg moe.

2e Kerstdag

We hebben een lekker dagje gehad vandaag. Beetje uitgeslapen en een beetje rustig aan gedaan vanmorgen. Vanmiddag zijn we naar de stad gereden om een beetje rond te wandelen en we hadden de kinderen beloofd om even langs de fontein te gaan in het Rif fort. We hebben Maite en Peter en de kinderen in de stad ontmoet, ook zij hadden 's ochtends rustig aan gedaan en waren even gaan lunchen in de stad. We hebben lekker bij de fontein gezeten met een Frozen Cappuccino terwijl de kinderen zich helemaal nat lieten spuiten door de fontein. We zaten op een strategisch punt want er was zojuist een cruiseschip aangemeerd aan de steiger en zo'n beetje alle 3.000 Amerikaanse toeristen kwam door het Rif fort heen gelopen richting de Pontjesbrug. Dat was even lekker mensen kijken. Daarna zijn we nog even lekker naar het strand geweest bij de Tugboat en hebben Peter  en Maite om beurten even gesnorkeld. Het was een heerlijke gezellige en ontspannen dagje. Morgen wordt het een spannende dag want dan ga ik (B) voor de tweede keer op gesprek bij het bedrijf waar ik gesolliciteerd heb. Ik ben erg benieuwd hoe dat zal gaan. Deze keer zal de dame van de administratie (die dus versterking nodig heeft) erbij zitten om te kijken of het klikt natuurlijk. Erger dan die neuroot van de vorige keer dat ik werd ingewerkt kan ik het haast niet treffen zou je zeggen maar je weet maar nooit.
We hebben deze maand een record aantal bezoekers op dit blog, we zitten nu al boven de 2.000 pageviews en het oude record van augustus stond op 1890! Nog even en we gaan het uitgeven in boekvorm, verdienen we er ook nog wat aan.
Vorige week hadden we ook een record bij Move2Curacao, in 1 week tijd maar liefst 23 aanmeldingen voor de informatiebijeenkomst. We zitten nu ruim over de 100 aanmeldingen. Op naar de volgende 100!

1e Kerstdag

Onze eerste kerst op Curaçao. vanochtend toen we aan het ontbijt zaten kwamen de vakantiegangers (fam. Wilbrink) voorbij rijden op weg naar het strand. het was voor ons doen nog erg vroeg in de ochtend maar zij waren natuurlijk al een paar uur op in verband met het tijdverschil. Even een kop koffie gedronken samen en toen zijn zij alvast richting het strand van Jan Thiel gereden. Wij zijn ons gaan aankleden en klaarmaken om ook naar het strand te gaan. Begin van de middag hebben we elkaar op het strand gevonden. Kinderen waren natuurlijk meteen lekker aan het zwemmen en spelen en dat gaf ons de gelegenheid om even lekker bij te kletsen. Het weer was redelijk te noemen, niet echt een  hele zonnige dag maar het was heerlijk. Aan het einde van de middag hebben we een lekkere borrel gedronken bij Papagayo, lekker naar de muziek geluisterd en lekker mensen gekeken. Er lopen aardig wat BN-ers rond op het moment en die willen we natuurlijk allemaal spotten! Irene Moors was weer van de partij op het strand en even later kwam Jeroen van der Boom voorbij schuifelen. Toen we de borrel op hadden zijn we naar ons huis gereden en hebben we de BBQ aangestoken.

Maandag 24 december

Vandaag was het dan eindelijk zover, de familie Wilbrink is geland op het eiland. We zijn vanmiddag naar Hato gereden om ze te verwelkomen. We zagen het vliegtuig al gauw staan en we zagen ook de eerste passagiers door de slurf lopen. Maar toen was het nog wel een uurtje wachten voordat ze naar buiten kwamen! Het was druk op Hato, waarschijnlijk een aantal toestellen tegelijkertijd binnengekomen. Maar het is niet vervelend druk. Niemand staat te dringen, iedereen is relaxed. Je staat lekker buiten op je gasten te wachten, er is namelijk maar 1 deur waardoor iedereen naar buiten komt (er is geen artiestenuitgang). Want: als eerste kwam Irene Moors naar buiten gelopen, daarna Yo & Wes met de hele familie. Jan Smit en Simon helaas niet gezien, maar misschien komen we die later in de week nog wel tegen. Ze treden namelijk op met Oud&Nieuw. Maar toen kwamen de echte sterren van de dag: Maite, Peter, Romy en Jaques! De kinderen (lees Babet en Romy) waren helemaal door het dolle, zo blij om elkaar weer te zien. We zijn even met ze meegegaan naar hun appartement en een welkomstborrel gedronken. Daarna zijn we naar huis gegaan en konden ze rustig gaan uitpakken en uitpuffen. Morgen gaan we lekker naar het strand met z'n allen en ons kerstdiner zal een lekker BBQ zijn bij ons thuis.

Zondag 23 december

Vandaag zijn we bij een kerstmarkt in Jan Thiel geweest. Nou ja een kerstmarkt! Het was dat er een kerstman rond liep, maar verder was er weinig kerstsfeer. De winkeltjes vallen tegen en aan de korting had je ook niet zoveel als je weet dat alles daar al 2 keer zo duur is, omdat er eigenlijk alleen maar toeristen komen kijken en kopen. Maar ja, we waren samen met Walter en Esmee en hun 3 dochters, dus het was wel weer gezellig.
Morgen komen Peter en Maite aan. Daar hebben we echt naar uitgekeken. Maar dan realiseer je je ook weer hoe snel de tijd eigenlijk gaat. We wisten eigenlijk al vrij snel na ons vertrek dat ze met de kerstvakantie zouden komen. Ik zal dan ook eindelijk aan Brenda's verzoek gehoor geven, om afscheid te nemen van mijn geliefde slippers. Maar het kan ook eigenlijk echt niet meer.

Nou jongens, ik ga jullie missen hoor.

Vandaag is ook de Vitara opgehaald. Ongelofelijk wat je hier nog voor een oude bak krijgt. Ik had er nog wel een aantal kunnen verkopen, zoveel belangstelling was ervoor.

Voor iedereen die dit blog leest, prettige kerstdagen en een voorspoedig 2013.

Zaterdag 22 december

Vandaag weer eens een ouderwets gezellige dag gehad met veel leuke dingen en leuke mensen ontmoet.
Vanochtend had ik om 9.30 een afspraak met Serena Janet Israel. Zij is de de vrouw achter de Art Factory die de Chichi beelden maakt. Chichi betekent oudste zus of dochter. Het zijn allemaal unieke beelden, dat wil zeggen, de gipsen beelden worden met een mal gemaakt. Dan gaan ze naar lokale schilderessen. Dit zijn veelal vrouwen uit arme buurten die zo een aardig centje kunnen verdienen. Deze vrouwen beschilderen dan de beeldjes naar eigen inzicht. Er zijn 2 regels; ze mogen geen schoenen hebben en ze mogen niet sexy geschilderd worden in bikini of iets dergelijks.
Het is meer dan alleen werk voor deze dames. Zij worden door Serena begeleid en Serena probeert er zelfstandige vrouwen van te maken. Iedere week komt ze bij deze dames in huis en hoort dan alle ellende aan en probeert ze te helpen. Ze helpt ze door te leren met geld om te gaan en dat ze rekening houden met het huishouden en niet dat het geld er op één avond door de man in de kroeg wordt verzopen of vergokt.

 Het niet mogen schilderen van schoeisel is erg moeilijk voor de lokale schilderessen. Want als je vroeger geen schoenen had, dan was je echt heel arm. Zo heb ik al eens geschreven over het feit dat je als je geen schoenen had, je gratis over de pontjesbrug mocht. De schilderessen willen hier eigenlijk niet aan herinnerd worden en heel af en toe is er dan toch een beeldje met schoeisel. En die moet je juist kopen, want die zijn uniek.

 Ze vertelde ons ook dat als je een vrouw op straat ziet lopen met krulspelden in dat dat eigenlijk een invitation is. De vrouw laat daar mee zien dat ze 's avonds gaat dansen en door het zo opelijk te laten zien vraagt ze je of je ook komt.
Terwijl we aan het praten waren kwam haar man er ook bij dat is niemand minder dan Michael Anthony, nu hoor ik jullie al denken who the hell is Anthony? Nou, dat is de Hans Dulfer van Curaçao. We kregen 3 cd's van hem met verschillende soorten muziek, rustige muziek, jazz muziek en muziek om de dames mee te verleiden. Die laatste heb ik natuurlijk nu in mijn auto! (alsof ik daar indruk mee kan maken met die auto. Er zit niet eens een CD speler in haha). Het was vanochtend echt heel slecht weer hier, het regende niet een klein beetje,  het waren regendruppels van het formaat emmer. Toen we weg wilden rijden van het terrein bij Serena zaten we vast in de modder. Gelukkig was er een toerist zo vriendelijk om mee te helpen duwen. Op de terugweg zijn we bij een Hindu palace geweest. Dat is een gigantische hal met allemaal rotzooi uit India. Daar is de Action een beurs voor miljonairs bij.

Gisteren heb ik trouwens ons huis omgetoverd in een echt Amerikaans "whorehouse". Leuke led verlichting die mooi staat te knipperen in de kleuren rood, wit en blauw. De kinderen en ik vinden het helemaal te gek, maar Brenda vindt het helemaal niks.

Vanmiddag hadden we een feestje bij vrienden van ons op Blue Bay. Dat was heel gezellig. De kinderen hebben lekker gezwommen en wij hebben weer een paar leuke mensen ontmoet. Het was een heel gemêleerd gezelschap, maar allemaal leuke mensen met interessante verhalen. Er werden veel tips en kaartjes uitgewisseld.

Op de terugweg zijn we langs  de Isla gereden waar elk jaar een mooie kerstversiering wordt neergezet. De kinderen lagen al te slapen in de auto dus we hebben maar even snel een paar foto's gemaakt. Maar ik denk dat we volgende week nog wel een keer gaan kijken als Peter en Maite en de kinderen er zijn.

Donderdag 20 december

Als jullie dit bericht lezen dan hebben de Maya's gelukkig geen gelijk gekregen! Of wel, en gebeurt het pas laat in de middag. Nou, wij geloven daar niet in dus we gaan vrolijk verder met ons blog en kunnen we leuk nieuws vertellen over wat er allemaal gaat gebeuren na 21 december.

Natuurlijk willen wij via deze weg mijn (schoon)moeder feliciteren met haar 80ste verjaardag. Wij weten dat dit een gevoelig onderwerp is, maar wij vinden het iets om trots op te zijn. Het is een hele prestatie om zo'n  leeftijd te bereiken. Dus ma, gefeliciteerd en een fijne dag toegewenst. Als u 85 wordt zijn wij er gewoon weer bij!

Donderdag 27 december heeft Brenda een tweede gesprek bij het bedrijf waar ze gisteren is geweest. We hopen nu toch echt wel dat het hier wat wordt. De sfeer begint nu toch ook wat minder te worden bij Brenda's huidige werk. Haar baas wordt steeds vrolijker, ja hij heeft het makkelijk. Hij is van alle zorgen af, hij mag in zijn huis blijven wonen en heeft een goed salaris afgedongen. Een beetje respectloos richting je personeel om je zo te gedragen. Een collega van Brenda heeft het een en ander uitgezocht en het blijkt dat dit zelfs op Curaçao niet mag, maar ja Brenda zit niet in de situatie om er wat tegen te doen.

We hebben vanavond de Vitara verkocht. Gisteren op marktplaats gezet en vandaag veel reacties gekregen. Een marinier heeft hem gekocht om op te knappen. Dat is zijn hobby. Wij zijn in ieder geval blij, we hebben er nog 1500 piek voor gevangen!

Vandaag is de vakantie dan eindelijk begonnen. Babet was zelfs al om 10.30 vrij en Noor om 13.00 uur. Ik heb Walter en Esmee vandaag geholpen met verhuizen. Esmee heeft Noor meegenomen van school terwijl ik Walter aan het helpen was met sjouwen. Nu hebben wij al aardig wat pech hier gehad, maar we zijn gelukkig niet de enigen (erg hé). Maar dat schept een band en wij begrijpen Esmee erg goed dat ze het af en toe niet zit zitten. Walter woont hier al 17 jaar en is helemaal één geworden met het eiland hier. Die maakt zich nergens meer druk om en denkt overal makkelijk over. Heerlijk als je dat zo kan. Maar goed, zij hebben dus ook veel pech. Komen we vanochtend in hun nieuwe woning, staat het hele huis blank. Gelukkig heeft iemand de hoofdkraan dichtgedraaid, deze zit altijd aan de straat, goed in het zicht. Maar er was toch 6000 liter water uit de koelkast gespoten. Zij hebben een Amerikaanse dubbeldeurs koelkast.  Deze zijn aangesloten op het water voor de ijsmachine en het aftappen van koud water. Nu gaat het water eerst door een filter, en deze was niet goed aangesloten. Was net het hele huis door een schoonmaak ploeg schoongemaakt....Brenda is vanuit haar werk daar naartoe gelopen, niet omdat ze dat moest, maar voor de beweging. Ze is nu zo trots op haar figuur dat ze dat zo wil houden. We hebben heerlijk met z'n allen bij het zwembad gezeten. De kinderen in het zwembad totdat het inmiddels al 19.00 uur was. Er moest nog gekookt worden en er kwam iemand voor de Vitara. Dan is het toch ook wel weer ontzettend heerlijk hier. We hebben heerlijk zitten kletsen en een borrel gedronken in je korte broek en T-shirt. En dat eind december.

Na het eten hebben we de kerstboom opgetuigd. De kinderen kregen spontaan ADHD in de meest erge vorm. De kinderen nog in hun zwemkleding. Jaaahaaa.. dat kan bij jullie niet!!

Woensdag 19 december

Brenda heeft vanmiddag haar sollicitatie gesprek gehad bij een bedrijf in Punda. Het is erg goed verlopen en Brenda heeft er een goed gevoel bij. Dus dat worden een paar spannende dagen.

Noor is vanavond gelukkig wel naar het kerstdiner op school geweest. Het is zo leuk om te zien dat alle kinderen er dan zo mooi uitzien. Het lijkt wel een gala. Alle kinderen hebben zelf voor een gerecht gezorgd. Noor moest voor een nagerecht zorgen en wilde muffins maken, die heb ik vanmiddag met Noor gebakken.Voor de ouders was er een borrel op het schoolplein. We hebben gelukkig inmiddels een gezellig clubje van ouders waar we het goed mee kunnen vinden. Eerst was er een klein beetje vertraging door een enorme stortbui (10 minuten) en daarna hebben we op het schoolplein naar een uitvoering gekeken. Toen hadden we inmiddels honger en zijn wij (B+J+B) met Walter en Esmee gaan tafelen bij de McDonald (die zit naast de school, erg hoor). De bedoeling was dat we, voordat we naar school gingen, bami zouden eten. Maar toen de verpakking van het vlees open ging, kwam er een rotte lucht uit. Terwijl het nog geen eens over de datum was. Maar dat zegt hier ook niet zoveel. Ja, dan zit er niks anders op dan the big M. Walter en Esmee hadden hun wijn vanuit school meegenomen naar de Mc Donalds. Ook dat kan hier gewoon. Ik zal het zelfs nog sterker vertellen, je ziet soms kassières over dag met een blikje bier achter de kassa zitten!

Nog één dagje vroeg op om de kinderen naar school te brengen en dan is het lekker vakantie. Heerlijk 2 weken lang niet 3,5 uur per dag in de auto voor de school. Maandag komen Peter en Maite. Daar hebben we erg veel zin in. Zaterdag ochtend heb ik een afspraak met Serena Janet Israel, zij is de kunstenares van de Chichi beelden. Chichi is zo'n mooie dikke Curaçaose vrouw. Voor de nieuwsbrief van Move2curaçao ga ik een stukje over haar schrijven en ik hoop kortingsbonnen te krijgen voor onze klanten. Wij zelf zijn erg gecharmeerd van haar beelden. We zijn dan ook zeer zeker van plan om zelf ook een keer een Chichi beeld te kopen. Kijk maar op www.chichi-curacao.com. Zaterdag aan het eind van de middag hebben we een feestje bij Blue Bay. We krijgen het nog druk!
 

Dinsdag 18 december

Noor is gelukkig weer wat aan het opknappen. Ze is aan het eind van de middag uit bed gekomen en heeft met ons meegegeten. We houden haar morgen nog thuis, dan kan ze morgenavond tenminste wel even naar het kerstdiner op school. Ik moet morgenochtend wel wat spulletjes op school brengen. Ze zijn allemaal kerstpakketjes aan het maken voor een andere school op het eiland. Dat is een school waar voornamelijk kinderen uit arme gezinnen zitten. Deze blijven ook (kans)arm omdat hier alleen maar in het Papiaments les wordt gegeven. Deze kinderen hebben als ze wat groter zijn dus al een hele grote achterstand omdat ze geen Nederlands spreken. Het is, vinden wij, een goed initiatief, die kerstpakketten. In de klas zijn groepjes van 2 gemaakt en zorgen voor iets lekkers, een knuffel, iets leuks, iets nuttigs en iets kerstachtigs. Dat stoppen ze dan in een versierde schoenendoos en deze worden dan aan de kinderen op die school uitgereikt. Zowaar een vorm van zorg op de school!

Brenda heeft morgenmiddag een sollicitatie gesprek bij een bedrijf in de stad. Ze zoeken daar een administratieve duizendpoot. Het is ook weer een Nederlands bedrijf die hier in de e-zone zit. Het verkoopt groeistoffen voor de plantteelt wereldwijd. We zijn erg benieuwd. Het uitzendbureau kwam ook met een kleding voorschrift om op de sollicitatie te komen, te weten; pantalon of lange rok, dichte schoenen en een blouse met lange mouwen. Het lijkt wel of ze ergens in Barneveld gaat solliciteren, haha.

Iedereen duimen!!

Maandag 17 december

Vandaag is Coos begraven. We hebben daar allebei veel aan moeten denken. Maar ook aan Teus en de rest van de familie en vrienden.

Noor is vannacht ziek geworden. Ze had haar hele bed onder gespuugd. We hebben hier geen logeer kamer meer waar je haar dan neer kan leggen. Dus, midden in de nacht een luchtbed opgepompt en een bedje bij ons op de slaapkamer gemaakt. Ze was echt goed ziek, ze heeft de hele dag geslapen. Vanavond had ze nog wat verhoging, 38.4. Hopelijk dat ze woensdag wel weer fit genoeg is, dan heeft ze een kerstdiner op school. Babet heeft donderdag een kerstontbijt en dan is het vakantie. We zijn daar allemaal wel aan toe. Je merkt het wel hoor, dat vroege opstaan. En we worden vaak 's nachts wakker van het geblaf van honden bij ons in de straat. Iedereen op Curaçao heeft 1 of meer honden. Overdag zijn ze loom en slapen ze veel, maar 's nachts, als de temperatuur zakt, worden ze actief en blaffen ze de hele boel bij elkaar. Met name rond volle maan, dan worden we daar echt gek van. Adele doet daar gelukkig zelden aan mee en Saar slaapt binnen en blaft dan ook niet.

Brenda gaat rond de kerstdagen halve dagen werken. Dan kunnen we 's middags leuke dingen ondernemen met Peter en Maite en de kinderen. Babet verheugt zich zo op de komst van Romy. Noor verheugt zich op de Lemon Curd en ik verheug me op mijn nieuwe slippers die door Maite meegebracht worden. Ik zal een foto maken van de oude en de nieuwe slippers dan begrijpen jullie wat ik bedoel. Deze slippers (Birkenstock) zijn hier op het eiland niet te betalen (circa Naf 200,-) dus ik heb even een paar bij Zalando besteld (Euro 45,-).

We zijn inmiddels de 100 inschrijvingen gepasseerd voor de informatiebijeenkomst. Vandaag weer bezig geweest voor een stel die hopelijk alles door ons wil laten verzorgen. We hebben in ieder geval intensief email verkeer gehad en het lijkt hoopvol. We hebben van Eco Fields de data doorgekregen dat we gebruik kunnen maken van de locatie. Deze week ga ik de data vastleggen en kijken hoe ik het goedkoopste kan vliegen. Dan ligt het er nog aan wanneer Siebe en de familie naar Curaçao komen. Vannacht gaat een nieuwe update van de website online. Dus voor de geïnteresseerden: kijk op www.move2curacao.com 

Brenda heeft nog geen nieuws van sollicitaties. Geen nieuws is in ieder geval ook geen afwijzing. Wel is ze benaderd door een uitzendbureau met de mededeling dat ze haar cv weer aan een bedrijf hebben gegeven waar een administratieve kracht wordt gezocht. Een collega van Brenda heeft vandaag ontslag genomen en komt niet meer terug. De eigenaar van het bedrijf zei tegen Brenda dat dit voor haar weer nieuwe kansen bood. Is allemaal wel leuk, maar als Brenda een andere baan kan krijgen gaat ze ook weg!

Inmiddels zit Noor lekker een potje te schaken en het lijkt erop dat het al een stuk beter met haar gaat!

Zaterdag 15 december

Nu we gisteren mijn verjaardag hebben gevierd is iedereen een keer aan de beurt geweest. We zijn nu alle vier een keer jarig geweest sinds we hier wonen. Het was een hele leuke dag. Ik werd vroeg in de ochtend door de meisjes toegezongen en kreeg mooie knutselwerkjes van de kinderen en een mooie zelf gemaakte verjaardagskaart van Noor. Ook ben ik verwend met een heerlijke nieuwe eau de toilette. Ik heb voor het eerst in mijn leven op ijs getrakteerd tijdens mijn verjaardag en het is ook de eerste keer dat we mijn verjaardag lekker buiten hebben kunnen vieren, heel apart hoor. Ik heb bezoek gekregen van een aantal nieuwe kennissen/vrienden en het was heel erg gezellig. De laatste gasten gingen om 23.00 weg. In NL zou je denken: was is er mis gegaan deze avond? maar voor Curaçaose begrippen is dat echt wel laat. Het dag- en nachtritme ligt hier echt een beetje anders. Ik denk dat dat grotendeels met de warmte te maken heeft die echt wel een vermoeiende werking heeft. Uitslapen is ook niet echt lekker hier, het is gewoon te warm om op je bed te blijven liggen. Je zorgt dus dat  je genoeg nachtrust pakt anders hou je het niet vol.
De kinderen waren helemaal opgewonden dat we wat visite kregen en die hebben er ook echt van genoten. Ik had ook echt wel een verjaardagsgevoel. Noor houdt het dan zo goed vol en is tot het laatst opgebleven. Babet trok het tot een uur of 21.00 en is toen op ons bed gaan liggen slapen. Noor heeft vandaag (zaterdag) alweer een feestje van een klasgenootje. Jeroen heeft haar om 16.00 uur, samen met 2 vriendinnetjes, ernaar toe gebracht en ze wordt op dit moment thuisgebracht. (20.30 uur). Die heeft tegenwoordig zo'n druk sociaal leven, daar moeten we een agenda voor bijhouden!  

Nu is de grote vraag wanneer we de kerstboom gaan optuigen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het mezelf gewoon niet zie doen hier, bij 30 graden in mijn korte broek een boom versieren. Het past gewoon niet bij die warmte. Maar goed, het zal uiteindelijk wel moeten gebeuren want anders zullen de kinderen erg teleurgesteld zijn. Om alvast een beetje in de stemming te komen hebben we een begin gemaakt op de porch.

Donderdag 13 december

Na alle ellende deze week kregen we net een leuk mailtje. De chemokuur van Siebe zit er bijna op en hij heeft zich er weer goed doorheen geslagen. Dit is de tweede kuur voor hem. Siebe heeft een wens ingediend bij Stichting doe een wens, zijn wens was om naar Curaçao te gaan en die wens gaat in vervulling! Het belangrijkste is natuurlijk dat het beter gaat met Siebe, maar het is ook heel leuk om vrienden uit het Lunterse weer te zien. En voor Noor is het leuk dat Ole ook meekomt. Ik hoop alleen dat we het zo kunnen plannen dat ik niet net in NL zit en dat zij dan hier zitten. Brenda opperde het idee om het eetclubje dan maar een keer hier te houden.
Gister kwam er ook al een leuk mailtje dat Ilja zit te overwegen om Dante en Jeliza met de kerstvakantie onze kant op te sturen. We kunnen het niet tegen Babet zeggen, want die zou zich er teveel op verheugen, maar ook dat zou ontzettend leuk zijn. Dan heeft Babet rond kerst haar vriendinnen om zich heen.
juist door alle ellende van de afgelopen week heb ik maar besloten om voor morgenavond wat nieuwe vrienden van hier uit te nodigen voor Brenda's verjaardag. Dat zou wel goed zijn voor ons, even onze gedachten ergens anders en gewoon een keer lekker lol maken.

Woensdag 12 december

Vandaag kregen we het slechte nieuws dat Coos in haar slaap is overleden. Het is voor ons nog steeds ongelofelijk hoe snel het is gegaan. Vrijdag waren we nog blij met een sprankje hoop dat ze deze week zouden starten met de behandeling.

Buiten dit slechte nieuws zijn we vandaag de dag weer normaal begonnen. Brenda is door een collega opgepikt en ik heb Babet en Noor naar school gebracht zonder problemen. We waren vandaag niet echt productief, onze gedachten waren toch veel bij Coos en haar nabestaanden.
Toen ik Babet ging ophalen zag ik een paar mensen aan het werk in de tuin bij een landhuis op nog geen 300 meter van Babet's school. Brenda en ik zeggen al vanaf januari (toen we hier op vakantie waren) dat we dat zo'n ontzettend leuk huisje vinden. Als dat toch eens te huur zou zijn... Nou, ik direct gestopt en gevraagd naar de status van de woning. Ik trof het. Het was de eigenaar met zijn zoon die de boel aan het bekijken waren. De woning staat leeg en is vanaf volgend jaar te huur. Ik heb de woning bezichtigd samen met Babet en het is inderdaad een hele mooie woning. Het is een landhuis met een bovenverdieping. We gaan proberen om er zaterdag met z'n allen te gaan kijken. Dan zal ik ook foto's maken. Het zou voor mij enorm schelen qua reizen voor de kinderen. Babet kan weer lopend naar school, alleen voor Brenda is het langer rijden, maar zij zou eerst Noor kunnen afzetten. Een ander plezierig detail is dat huur lager is dan van onze huidige woning. Maar goed, we moeten maar zien, we zitten in dit huis niet verkeerd en verhuizen kost toch altijd geld, ook al ga je naar een goedkopere woning.

Dinsdag 11 december

Gisteren was een van de zwaarste dagen tot nu toe. Ik had net Babet afgezet op school toen de auto het begaf. Tot overmaat van ramp was ik ook nog mijn telefoon vergeten. Nu stond ik gelukkig langs de ringweg bij het Digicel (KPN van Curaçao) gebouw. Gelukkig mocht ik daar de wegenwacht bellen. Dat duurt natuurlijk erg lang voordat ze in de ochtendspits bij je zijn. Ik had gehoopt dat de wegenwacht de auto wel kon maken. De motor liep wel, maar ik kon geen gas geven want dan sloeg de motor af. Omdat de wegenwacht de auto niet kon maken moest er een sleepwagen komen om ons naar huis te brengen. Noor had geluk, die kon dus niet naar school. Eenmaal thuis heb ik Brenda gebeld om haar auto te lenen, want Babet moest alweer bijna gehaald worden!
Ik samen met Noor in de Vitara naar Babet. Maar helaas op de ring begaf deze auto het ook. Het leek hetzelfde probleem als een paar weken geleden, dus ik hoopte weer op de goede hulp van de wegenwacht. Alleen dat duurt wel even, nu in de middagspits. Dus ik heb als een haas Brenda gebeld of zij iets kon regelen voor Babet. Brenda kon een auto lenen van een collega en is toen Babet gaan halen. Wat een geluk dat Brenda afgelopen zondag even de route heeft gereden van huis naar school, just in case...  Afijn, de wegenwacht had de auto weer snel aan de praat, alleen jammer, ik heb er 1 km mee kunnen rijden en toen is hij ontploft. De olie zit zelfs aan de buitenkant van de motorkap! Ondertussen werd ik door de juf van Babet gebeld dat Brenda onwel geworden was, last van de warmte had en zich niet echt fit voelde. Of het niet verstandiger was dat ik haar zou ophalen, ze hadden liever niet dat Brenda nog met Babet zou gaan rijden. De juf van school heeft mij toen opgehaald en ik ben met alle dames naar huis gereden. Brenda veel drinken gegeven en  naar bed gestuurd en de auto teruggebracht naar de collega. Wat een toestand, niet te geloven gewoon.
's Avonds contact met Nederland opgenomen om te vragen hoe het met Coos was gegaan. Nou dat was heel erg schrikken. Vrijdag hadden ze het nog over behandelen, maar op zaterdag was de situatie zo verslechterd dat Coos maandag naar huis is gebracht. Er wordt niet meer behandeld. Vanmiddag heb ik de familie gesproken en die verwachten dat het nu snel zal gaan. Gelukkig heeft ze geen pijn. Maar wat een ontzettend slecht nieuws. Al met al is het ons gisteren allemaal een beetje te veel geworden. Het was een hele verdrietige en frustrerende dag. Vandaag hebben we maar besloten om het rustig aan te doen. Brenda en de kinderen zijn vandaag thuis gebleven en ik heb 3 uur staan wachten op de sleepdienst voor de Vitara, want die stond nog steeds op een parkeerplaats aan de ringweg bij een grote supermarkt. Brenda heeft vandaag met de kinderen "schooltje gespeeld". We hadden van Babet nog aardig wat werkboekjes van Klein College en voor Noor is er op de computer altijd wel aardig wat te vinden. Ze vonden het heerlijk en ze hebben heel erg goed hun best gedaan met rekenen, schrijven, dictee, de tafels etc. Wat ook erg fijn is, is dat we door verschillende mensen vandaag zijn gebeld om te vragen hoe het was en of ze konden helpen. Zelfs Brenda's werkgever belde om te vragen hoe we het gingen doen met de kinderen en of hij kon helpen. Hij drong erop aan dat Brenda vandaag thuis zou blijven en rustig aan zou doen. Dat is erg fijn om te weten dat je hier ook weer mensen om je heen hebt die willen helpen als er wat aan de hand is.
De andere auto heb ik zelf weer aan de praat gekregen. De benzine is hier niet van dezelfde kwaliteit zoals in Nederland, het wordt immers hier gemaakt. Er zit veel vuil in en ook bij die oude auto's zit veel vuil in de tank. Ik heb een jerrycan met benzine gehaald zodat er wat meer brandstof in de tank zat. Hij was trouwens nog voor een kwart gevuld. Ik heb de motor een tijd stationair laten lopen en steeds geprobeerd wat gas te geven, zonder dat de motor afsloeg. Plots hoorde ik dat er even wat gebeurde en daarna deed de auto het weer normaal. Gelukkig maar.
Morgen zijn we hier 6 maanden, wat gaat de tijd toch snel.

Zondag 9 december

Het was vandaag een warme dag, maar gelukkig stond er wel een lekkere wind. We zijn vanmiddag met de honden naar het strand geweest. Het is leuk om te zien dat Saartje nu echt uit zich zelf een stuk gaat zwemmen en dat ze dat heerlijk vindt. Saar kan echt mooi zwemmen. Adele vindt het nog wat eng. Ze gaat wel het water in als wij er allemaal in zitten. Ze is alleen erg lomp en spat enorm en dan komt ze naar je toe. Saar probeert ze onder te duwen. Daar gaat ze gewoon bovenop zitten en die zinkt dan wel. Adele luistert voor geen meter. Als we weer naar huis gaan dan loopt ze trouw met ons mee, maar ze komt niet echt naar je toe. Dat weigert ze gewoon. Ik dacht ik rijd wel een stukje met de auto weg, dan komt ze wel, maar dan ook niet. Dus hebben we haar moeten vangen. Rare hond.

Afgelopen vrijdag hebben we nagenoeg de hele dag stroomonderbrekingen gehad van een paar uur. Overdag kun je daardoor moeilijk werken en 's avonds geen TV kijken. Om een uur of 17.00 was er weer stroomuitval, Brenda wilde net gaan koken. Het wordt hier zo snel donker momenteel, dus dat werd een boterham bij kaarslicht op de porch. Om een uur of 20.00 was er weer stroom. Met onderbrekingen hebben we dan toch The Voice of Holland kunnen kijken. De stroomonderbrekingen gingen zelfs 's nachts door.

We hebben de koffie op, de lunchpakketjes zijn gesmeerd dus we kunnen lekker naar Penoza gaan kijken en dan weer vroeg naar bed. Morgen is het ook weer vroeg opstaan.

Zaterdag 8 december

Vanochtend lekker rustig aan gedaan. Daarna heeft Brenda gereden naar de school van Babet. Dit deden we zodat zij het ook weet te vinden als het nodig mocht zijn. We hadden ook aardig wat post, met name Babet die heeft weer aardig wat brieven geschreven, en die hebben we bij het postkantoor afgeleverd.
Daarna naar de Goisco om boodschappen te doen. We hadden maar een paar dingen op het lijstje staan, maar je komt dan toch met een kar vol buiten.
Toen we thuis kwamen heb ik eerst de nieuwe aanvragen voor Move2Curaçao verwerkt en heeft Brenda even lekker in de zon gelegen met de nieuwe Linda (van de Sint gekregen).
Om 4pm hadden we met de ouders van Indy, een vriendin van Noor bij het Riffort afgesproken. Onze meiden vinden dat daar helemaal te gek. Ze mogen dan lekker in de fontein spelen en worden altijd door en door nat. Indy en haar moeder wonen nu 2 weken hier op Curaçao en Walter, de stiefvader van Indy al 17 jaar. Het zijn hele leuke lui en het klikt goed. Ook de 3 meiden kunnen het samen heel goed vinden. We hebben lekker ijskoffie gedronken bij DE, heerlijk onder een palmboom, zie foto.

 

 Daarna zijn we de vestingmuur op gelopen om naar de zee te kijken. Er ligt nu een heel groot schip, het lijkt wel een boor platform, maar we denken dat het een schip is dat kabels en pijpleidingen legt over de oceaan bodem. Het is echt een enorm ding, heel indrukwekkend.

We gingen in het donker weg en hadden geen zin meer om te koken, dus dan maar lekker ongezond langs de snek. Een eitje erbij bakken en Brenda natuurlijk de white beans. Na zo'n heerlijke middag dan ben je al je stress en frustraties weer kwijt en is het toch wel heerlijk wonen hier. Te bedenken dat het in Nederland sneeuwt en vriest en hier de kinderen in de schemer nog door een waterfontein heen rennen en door en door nat meegaan naar huis, zonder dat je je zorgen hoeft te maken dat ze een verkoudheid oplopen. Dan rijd je in het donker over de brug en de berg van Altena en dan heb je een schitterend uitzicht over Willemstad met alle lampjes.

 

Vrijdag 7 december

Een week vol vrolijke en verdrietige momenten.

De eerste verjaardag van Babet hier op Curaçao. Ondanks dat je de familie dan wel erg mist was het toch een geslaagde dag en het belangrijkste: Babet vond het een hele fijne dag.
De eerste keer de verjaardag van Anton herdenken.
De eerste keer dat we met de kinderen hier bij 30 graden Sinterklaas feest hebben gevierd.
De eerste schoolweek van Babet op haar nieuwe school. Ze vindt het steeds leuker worden en ze is ook opvallend vrolijk. Zo kennen we haar weer. Het reizen valt mee. We zijn wel lang onderweg, maar dat gevoel heb je niet.

Dan de ontwikkelingen bij Brenda op het werk. Er lopen nu gelukkig wat sollicitaties. Ook is er een aantal collega's die het er niet bij laten zitten en er werk van maken. Brenda zit alleen niet in een positie dat ze dat  kan doen. Haar contract loopt in januari af en ze weet zeker dat als ze moeilijk gaat doen, haar contract niet verlengd zal worden. We hebben goede hoop dat ze voor die tijd wel wat anders vindt.
Gisteren kregen we verschrikkelijk slecht nieuws uit Nederland. Een goede vriendin van ons ligt in het ziekenhuis en gaat een hele zware en moeilijke periode tegemoet. Gelukkig heeft ze vanmiddag wel te horen gekregen dat ze volgende week een behandelplan gaan maken en dat ze het dus niet gaan opgeven. Daar zijn we erg blij om. Maar het lijkt wel of er geen einde aan komt.

Op zulke momenten is het zwaar om zo ver weg te zitten. Ik weet wel, we zijn gegaan vanwege mijn gezondheid en ja, dat gaat nu heel goed. Ook Noor is heel erg positief veranderd en heeft het hier heel erg naar haar zin. Maar we zitten wel heel erg ver weg en dat valt niet altijd mee!

Sinterklaas 5 december 2012

De kinderen waren erg opgewonden vanochtend en stonden te trappelen om naar school te gaan. Eerst Babet naar school gebracht. Daar hebben ze vanochtend lekkere hotdogs gegeten en lekker wat gedronken, plotseling hoorden ze een enorme knal zei Babet. Verschrikt gingen ze kijken in het lokaal en Babet vertelde: weet je wat, "Er stonden allemaal cadeautjes en Piet had zijn kleren en zijn onderbroek laten liggen". Snap je dat nou? Ik niet nee!
Bij Noor was er al een hele drukte op het plein, daar kwam Sinterklaas in een boot op een trailer aan. Hij kon niet goed met de boot bij school komen, dan maar op een trailer. Noor had een lootje getrokken en moest een surprise met gedicht maken. Dat was erg leuk. Hier wat foto's die Noor zelf heeft gemaakt met haar digitale cameraatje.

 Zwartepiet met een nog onbekend figuur!

 Juffrouw Kim

 Julian met de surprise die Noor heeft gemaakt.

 Zelfportret van Noor en Feline

 Klasgenootjes van Noor

 

Ik had de cadeautjes thuis bij het raam neergezet in de eetkamer. De kinderen hebben ze dus totaal niet gezien. Toen Brenda thuiskwam heeft Noor de foto's laten zien op de computer, zelfs toen zagen ze de cadeaus niet. Brenda heeft toen een foto gemaakt van de cadeaus en deze aan de kinderen laten zien. Die boodschap kwam wel over. 

Het was wel weer duidelijk wie er lief zijn geweest en wie niet! De Sint had dit jaar alleen aan de dames gedacht. Haha.

 

Dinsdag 4 december

Het is een rare periode. Het is in Nederland winter, maar hier is het vannacht 20,4 graden geweest. Dat is de koudste meting ooit. Nou dat hebben we gemerkt. Ramen dicht, onder een dekbedhoes en nog hadden we het koud. Maar helaas er is geen kachel in het huis. Als het in Nederland 's nachts 20 graden blijft kan niemand slapen van de hitte.
Morgen is het dan zover, dan komt die ouwe gek met baard weer langs. We zijn wel benieuwd hoe dat is om dat bij 30 graden en veel zon te vieren. Voor Babet hebben wij zelf een cadeau gekocht voor het feest op school. De school is zo klein dat daar niet echt een feestcommissie is. Noor heeft een surprise moeten maken met als thema Italië. Ook moest daar een gedicht bij. Ze had een gedicht opgeschreven dat Dante haar een keer heeft geschreven. Daar hebben we haar maar even mee geholpen om een mooi gedicht te maken en geen liefdes verklaring bij een Sinterklaas cadeau. Als surprise heeft ze de scheve toren van Pisa gemaakt.
Ook Babets tweede dag op school is goed verlopen. Ze is weer echt Babet. Ze heeft weer praatjes als je met haar op school bent en ze heeft al 4 vriendinnen op school. ook is ze erg blij om het feit dat ze weer jurken aan kan naar school en geen uniform.

Verder is het een klote week (pardon). De situatie rondom Brenda's werk is erg vervelend. Ze is druk aan het solliciteren en we hebben ons netwerk al ingeschakeld. Floor, een collega van Brenda heeft het contact gelegd met Papagayo resort. Daar is vanavond nog een brief naartoe gegaan. ook heeft Floor er een heel goed woordje gedaan voor Brenda, dus we wachten wel af. Verder hebben we via via gehoord dat bij cheaptickets.nl er iemand gezocht word. ook daar heeft Brenda direct een brief naar geschreven. Dat is in ieder geval wel een gezond bedrijf. De eigenaar staat in de Quote 500, als een van de weinige miljardairs van Nederland.
Al deze perikelen en nog wat kleine dingen maken het wel moeilijk. Brenda heeft nu voor het eerst wat heimwee en mist haar ouders en zussen erg. Dat komt ook door de komende feestdagen en alle verjaardagen in de familie. Maar ook het even theedrinken om 4 uur en dan over van alles nog wat te hebben. Het is echt te hopen dat Brenda snel ander werk vindt, anders zouden we maar zo weer bij jullie op de stoep kunnen staan. (en daar zit niemand meer op te wachten toch?)
Met move2curaçao gaat het goed. De eerste factuur is de deur uit, ik kan deze week de papieren in orde gaan maken. Dan zijn we bezig voor een stagiaire uit Ede. Daar hebben we al een stage plek voor geregeld en gaan we nog een kamer voor regelen. In ruil daarvoor gaat zij voor ons het een en ander doen qua promotie. Gezien het aantal aanmeldingen, alleen gisteren en vandaag al 11 aanmeldingen erbij,  gaan we deze week ook proberen om wat data vast te leggen en te kijken wanneer ik het goedkoopste kan vliegen.

Vandaag was ik bij Top1Toys in Zuikertuintje en plots zag ik daar een bekende. Het was een mysterieus figuur in pak met een zonnebril en groot geweer in zijn hand, ik moest een paar keer goed kijken en waarachtig het was onze eigen Luuk Wijnberg. Dus Luuk je bent nu ook op Curaçao bekend. Gaaf hoor. Je staat er goed en erg stoer op.  We zijn heel trots op je!

Maandag 3 december

Babet is vandaag begonnen op de Rakkers. Ze was vanochtend helemaal opgewonden. We zijn iets vroeger opgestaan en hebben de kinderen in de auto hun boterhammetje laten opeten. Niet zo gezellig, maar het scheelt wel veel in tijd en dan kunnen ze wat langer blijven liggen. Ik had gehoopt dat de Caracasbaaiweg om 6.30 nog niet vol zou staan met auto's, het tegendeel dus. Het was zelfs drukker dan anders. We zijn toen helemaal binnendoor gereden. We waren precies om 7.15 op school. De juffrouw heeft ons netjes ontvangen en Babet wegwijs gemaakt. Toen direct weer door naar de volgende school. Noor moet om 8.00 beginnen, we waren er een paar minuten over 8 dus dat ging goed. Ik heb daarna nog wat Sinterklaas inkopen gedaan.
Om 12.15 Babet weer opgehaald van school. Die kwam eindelijk weer eens vrolijk en opgewekt uit school en niet -zoals bij Klein College-  als eerste naar buiten gerend. Bij Klein College liep ze zo snel mogelijk naar de auto. Je hoorde haar dan amper over school en al helemaal niet van; ik vond het leuk en morgen wil ik weer. Nu is ze helemaal hyper en kan niet wachten om morgen weer te gaan. Bij het weggaan pakte ze juffrouw Ramona nog beet en zei; je bent lief. Zo herken ik Babet weer. We zijn blij dat het nu goed lijkt te gaan.

De honden hebben vaak 's avonds een dol uurtje. Saar rent dan als een bezetene achter Adele aan, rondjes om het huis, luid blaffend. Saar is een heel stuk kleiner dan Adele maar ze is zo verschrikkelijk snel. Adele holt zo hard als ze kan voor Saar uit want Saar is een beetje gemeen en bijt Adele in haar achterpoten. Nu gebeurde het gisteravond en vanavond dat we een een harde bons hoorden en daarna een luid gejank van Adele. Heel zielig, ze kan echt heel hard janken. Wat gebeurt er: Saar jaagt Adele zo hard op en Adele loopt dan in haar haast om weg te komen ergens heel hard tegenaan. Adele is nog een beetje een lompe onhandige pup die nog niet zo wendbaar is als die kleine Saar. Adele loopt dan een poosje mank maar gelukkig gaat het redelijk snel weer over.

Zondag 2 december

Vandaag hebben de Babet en Noor heerlijk de hele dag met hun nieuwe poppen gespeeld. Babet heeft allemaal kleertjes gemaakt en Noor is druk met haar nieuwe hobby bezig geweest. Noor heeft het fotograferen ontdekt. Ze maakt de leukste foto´s van haar poppen. Ze zet ze in allerlei posities en op paarden en maakt dan een foto.

 Dit zijn dus de beroemde ´Monster High´ poppen (v.l.n.r. Franky Stein, Druculora, Laguna Blue)

Ik ben maar eens begonnen met het maaien van het gras. Ik ben daar vanochtend vroeg mee begonnen voordat de zon te hoog staat. Je staat bij ons vol in de zon en dan is het wel zweten. Ik heb nu een kwart gemaaid en dan ben je het zat. Het is te warm en je krijgt een lamme arm van dat apparaat.

 Gelukkig hebben we hier geen orkanen of zuidwesters, want dan zou het schuurtje er al lang niet meer hebben gestaan.

Aan het eind van de middag kwamen Mirjan en Gerard nog even onverwachts langs. Zij gaan binnenkort verhuizen en kwamen wat verhuisdozen lenen. Gerard begint in januari voor zichzelf, maar was blij dat ik hem al aan een klant heb geholpen. Hij gaat bij Conny Fikse (zij speelde piano op ons huwelijk) een soort podium achter haar huis bouwen. Daar was hij natuurlijk erg blij mee. Wel grappig dat we haar hier op het eiland zijn tegengekomen na al die jaren.

We hebben nu de kinderen op bed en zitten aan de koffie. We hebben alles al klaar staan voor morgenochtend. Ik ga dan om 6.45uur de deur uit om de kinderen naar school te brengen. Babet moet om 7.15 uur op school zijn. We zijn benieuwd, haar eerste schooldag op de nieuwe school. Babet heeft er zelf in ieder geval heel veel zin in en wij zijn er ook erg blij mee. Behalve dan het vroege opstaan en het verre rijden. Wordt vervolgd...

Zaterdag 1 december

Het was vandaag een feestdag met een klein donker randje. Niet alleen Babet was jarig, maar ook mijn beste vriend Anton die helaas er zelf helaas niet bij kon zijn vandaag.

We hadden de kamer versierd en kaarten en cadeautjes voor Babet klaar gelegd. De kinderen zijn met z'n tweeën altijd eerder op in het weekend dan wij. Maar Babet heeft altijd geduld en ziet de cadeaus nauwelijks liggen, ze is druk met haar eigen ding. Eerst hebben we de kaarten uit Nederland gelezen en de kaarten via het internet bekeken. Ook was er natuurlijk de nodige skype contacten met het thuisfront. Daarna heeft Babet de cadeautjes uitgepakt. We hadden een pop voor haar gekocht, maar dat was natuurlijk de verkeerde en die hebben we vanochtend nog geruild.

 Babet leest de kaart van tante Louise

We zijn voor de verjaardag naar Kunuku Aqua Resort gegaan. Dat is een heel luxe resort richting de west. Ongeveer 45 minuten rijden bij ons vandaan. Op weg er naartoe zijn we eerst bij Building Depot de pop gaan ruilen en heeft Noor gekeken of ze daar ook de pop hadden die zij graag wil hebben, maar helaas. Maar voordat we er waren kregen we een lekke band. Dus de auto langs de kant en ik in de volle zon het wiel vervangen voor een thuiskomer (klein reserve wiel). Wij met die thuiskomer naar Kunuku Aqua Resort. Daar hebben we ons heerlijk op een ligbed onder een hele grote palm genesteld. De kinderen en wij hebben er heerlijk gezwommen. Ik denk dat de kinderen pas het water uitkwamen toen we tegen 5 uur weer richting huis gingen.

 Kunuku Aqua Resort

 We zaten links op de foto onder een hele grote palm.

Op de terugweg hebben we nog even boodschappen gedaan bij Goisco, soort Makro, hier heeft Noor gelukkig ook nog de pop kunnen scoren waar ze hard voor heeft geklust en gespaard. Daarna nog even snel langs de jongens van het Tire centre in Saliña. Die hebben de band weer in no-time gemaakt en de 2 wielen weer omgewisseld en dat voor 8,50 Naf (=Euro 3,68). Ter afsluiting van de dag hebben we maar lekker een pizza gegeten. Nu gaan we koffie drinken met een stuk taart.