Het is al dagen benauwd en erg bewolkt, maar nu regent het dan eindelijk. Het is daardoor lekker koel en fris. Jammer dat het maar een erg kort buitje was.
We hebben helaas niet de opdracht gekregen voor de triviant vragen, wel vond hij ze goed en bewaart onze contact gegevens voor een mogelijke vervolg opdracht. Vandaag zijn we met Esmee in conclaaf gegaan (wat de kardninalen in Rome kunnen, kunnen wij hier ook) om te kijken of de dames niet samen iets kunnen opzetten. De eerste plannen zijn gesmeden en nu gaan ze het verder uitwerken. Esmee heeft nog helemaal geen werk en kan er meer tijd in stoppen en Brenda zal dan in eerste instantie er 's avonds voor gaan werken. Daar waar mogelijk is zal ik ook helpen. Onze eetkamer kan eventueel kantoor worden, we hebben nog genoeg ruimte in de keuken/woonkamer om de eettafel daar neer te zetten. De eetkamer is weer groot genoeg om daar 3 bureaus in te plaatsen en wat kasten. ook is deze ruimte af te sluiten van de woonkamer.
Toen Noor en Babet ieder 3 paar nieuwe oorbellen kregen uit Nederland, vonden ze het in eerste instantie nog een beetje eng om de zweerknopjes eruit te halen. Na een dag of twee was het voor Babet genoeg en mocht Brenda de oorbellen bij haar omwisselen. Ging heel goed, pijnloos en sindsdien wisselt ze bijna dagelijks haar oorbellen, ze kan ze er zelfs al helemaal alleen uithalen.
Noor heeft het allemaal goed bekeken en besloot dat het voor haar nog niet zover was. Te eng, te gevoelig allemaal dat gefriemel aan haar oren. Maar stiekem verlangde ze toch wel naar andere oobellen dan alleen maar de zweerknopjes. Afgelopen zondagavond was het dan zover, ze was er klaar voor. Brenda haalde het achterkantje van de ene oorbel eraf en de oobel kwam uit de oorlel, alles prima. Maar toen het andere oor. Dat achterkantje zat zo vast dat er wat meer moeite gedaan moest worden om hem los te krijgen. Daar kon Noor niet tegen met als resultaat dat het zweerknopje er weer in moest. Huilend naar bed. Ze baalde als een stekker (en Brenda ook, want die dacht: dat gaat nog tien jaar duren). Maar de volgende dag op school heeft Noor zich door haar vriendinnetje Indy laten adviseren en oppeppen over hoe dat gaat met die oorbellen en gisteravond was ze er weer klaar voor. Het moest nu toch echt gebeuren. "Doe dan eerst die strakke maar" zei ze dapper. En het is gelukt!! Allebei de oorbellen zijn omgewisseld. Weer huilen, maar dan van opluchting en geluk. Ze zijn allebei zo ontzettend blij met al die oorbellen, echt leuk om te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten