Jeroen heeft even geen inspiratie meer om te bloggen dus vandaag zal ik een stukkie schrijven.
We zijn momenteel lekker druk bezig met de website en de Facebook pagina van Move2Curacao. Dat is erg leuk om te doen want je ziet echt dagelijks vooruitgang. We hopen er toch zo op dat het een regelrechte hit wordt! Dan kan ik misschien dit jaar nog mijn werkgever bedanken voor de fantastische tijd die ik bij zijn bedrijf mocht ervaren en hem met een grote glimlach vertellen dat hij voortaan de administratie zelf mag gaan doen ;)
Hoe vervelend het soms is daar op dat bedrijf, de dagen vliegen voorbij en voordat je het in de gaten hebt is het al weer bijna weekend. We hebben weer volop plannen aanstaand weekend. Zaterdag is er weer het een en ander te beleven in Punda (waar Jeroen een paar weken geleden zijn danskunsten vertoond heeft) en -als we goed geïnformeerd zijn- is er zaterdag ook de Heineken regatta met de zeilboten. Dat lijkt ons wel een spektakel om te zien, we zullen veel foto's maken. Zondagmiddag zijn we uitgenodigd voor een BBQ bij een oud collega van mij. De kinderen kunnen daar lekker zwemmen, we kijken er erg naar uit. Zo langzamerhand leren we steeds meer mensen kennen waar we ook wat mee afspreken. Dat is erg fijn want het is toch niet zo gemakkelijk om een heel nieuw sociaal leven op te bouwen, maar de laatste tijd gaat dat erg goed.
Noor en Babet hebben deze week de CITO toetsen op school (tegenwoordig doen ze dat elk schooljaar gedurende de lagere schooltijd om een beter beeld te krijgen). De kinderen ervaren het totaal verschillend. Noor is heel relaxed, zegt dat alles goed gaat en dat ze de toetsen heel goed gemaakt heeft, Babet daarentegen is nerveus, klaagt over buikpijn en heeft ons vanavond verteld wat haar allemaal dwars zit: de juf is te streng (de toetsen moeten binnen een bepaalde tijd af), ze hebben te weinig tijd om te spelen, ze heeft te weinig tijd voor de toetsen, de toetsen zijn te moeilijk en ze mogen niet in groepjes zitten. Allemaal klachten die te maken hebben met deze toetsweek. Dus we hebben haar uitgelegd dat het volgende week allemaal weer "normaal" is en dat ze zich geen zorgen moet maken, dat ze een hele slimme meid is en dat die toetsen voor haar een makkie zijn. Ze ging gelukkig gerustgesteld slapen. Wat een zorgen voor die kinderen van 7 jaar!! Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit zorgen heb hoeven maken op die leeftijd (gelukkig maar).
Het gekke van de hele situatie met de kinderen is dat het in NL op bepaalde punten precies andersom was. Daar was het Noor die zich zorgen maakte over van alles (en er zelfs slapeloze nachten van had). Noor is zo ontzettend veranderd de afgelopen maanden, alleen maar positief. Deze periode is voor haar een onvergetelijke ervaring waar ze haar hele leven veel aan zal hebben, dat weten we zeker. En Babet, die is van nature redelijk zorgeloos, dus die toetsweek overleeft ze wel!
En voor nu Bon nochi! (morgenochtend om 5.50 uur gaat de wekker weer)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten